Το Ρήγιο της Καλαβρίας, μια Ελληνική πόλη στο Στενό της Μεσσήνης

Συνεχίζουμε το ταξίδι μας προς το Ρήγιο Καλαβρίας, στο Στενό της Μεσσήνης, όπου μας περιμένει μια αρχαία πόλη, το ομορφότερο χιλιόμετρο της Ιταλίας και μια εκδρομή στη Σικελία.

Am Lungomare von Reggio Calabria stehen diese wundervollen Bäumen und man erhascht einen Blick auf Sizilien

Η μέρα μας στη Ρήγιο ξεκινάει με μια επίσκεψη στο Αρχαιολογικό Μουσείο. Ο ήλιος λάμπει και μας τραβάει προς τα έξω, ωστόσο θέλουμε πάρα πολύ να μάθουμε περισσότερα για την αρχαία ιστορία της πόλης – και αυτό το μουσείο είναι απολύτως συνιστώμενο. Αν τώρα νομίσετε ότι θα δείτε μονο ρωμαϊκά, απλώς γιατί βρισκόμαστε στην Ιταλία, θα κάνετε λάθος. Το Ρήγιο βρίσκεται στο κέντρο της Μεγάλης Ελλάδας, και εδώ στο μουσείο αφηγείται την ιστορία αυτής της περιοχής.

Από τον 8ο αιώνα π.Χ., οι πρώτοι Έλληνες άποικοι εγκαταστάθηκαν στη σημερινή Καλαβρία και ίδρυσαν πολλές πόλεις κατά μήκος του Τυρρηνικού και του Ιονίου Πελάγους, καθώς και στη Σικελία.

Μία από τις πρώτες πόλεις λέγεται ότι ιδρύθηκε κοντά στη Νάπολη. Οι αρχαίες πόλεις λειτουργούσαν με παρόμοιο τρόπο όπως η ελληνική πόλις‑κράτος (πόλις‑κράτος ή «polis‑kratos»), δηλαδή ήταν ανεξάρτητες πόλεις‑κράτη με δική τους διακυβέρνηση, χωρίς εξάρτηση από τη μητρόπολη. Συχνά ο πόλεμος ή η έλλειψη εύφορης γης στην Ελλάδα αποτελούσαν τον λόγο για την ίδρυση αποικιών σε άλλες περιοχές της Μεσογείου. Η “Μεγάλη Ελλάδα” είναι δηλαδή η ονομασία που περιλαμβάνει την αρχαία Ελλάδα και όλες τις νεοϊδρυθείσες πόλεις-αποικίες στην περιοχή της Μεσογείου.

Βασισμένο σε εξαιρετικές ανασκαφές και παιδαγωγικά δομημένο υλικό, το μουσείο διαθέτει πέντε επίπεδα, που αφηγούνται την αρχαία ιστορία του Ρηγίου και της ευρύτερης περιοχής της Καλαβρίας: από την προϊστορία, στην ίδρυση των ελληνικών πόλεων, στην καθημερινή ζωή μέσα στις πόλεις‑κράτη, έως και την νεκρόπολη. Έτσι, μαθαίνουμε πώς ζούσαν οι άνθρωποι στην αρχαιότητα και ποια ήταν τα πιστεύω τους για τη ζωή μετά τον θάνατο.

Το κυριότερο αξιοθέατο του μουσείου είναι δύο μπρούτζινα αγάλματα – οι Bronzi di Riace – πιθανώς από το Άργος, που διατηρούνται σε πολύ καλή κατάσταση. Βρέθηκαν τον Αύγουστο του 1972 έξω από τη Ριάτσε (από όπου πήραν και το όνομά τους). Μέχρι σήμερα τα αγάλματα αυτά περιβάλλονται από έναν αέρα μυστικισμού, καθώς δεν είναι γνωστό τι ακριβώς απεικονίζουν ή για ποιο σκοπό δημιουργήθηκαν. Αυτό, όμως, επιτρέπει στον καθένα να αφήσει τη φαντασία του ελεύθερη.

Περισσότερες πληροφορίες για το Αρχαιολογικό Μουσείο του Ρηγίου μπορείτε να βρείτε στην επίσημη ιστοσελίδα του μουσείου. https://www.museoarcheologicoreggiocalabria.it/

Ακόμα μια βόλτα πριν πάμε στην Μεσσήνη

Συνεχίζουμε στη Via Corso Garibaldi, τη βασική εμπορική αρτηρία της πόλης. Όπως σε κάθε μεγαλύτερη πόλη, εδώ βρίσκουμε κυρίως διεθνή καταστήματα. Μικρότερα, πιο προσωπικά καταστήματα συναντά κανείς στα στενάκια. Παράλληλα με τον Corso διατρέχει και ο Lungomare του Ρηγίου — γνωστός ως «το ομορφότερο χιλιόμετρο της Ιταλίας». Κατανοώ πλήρως γιατί: είναι το ιδανικό σημείο για βραδινές βόλτες τους καλοκαιρινούς μήνες ή να απολαύσει κανείς τον χειμωνιάτικο ήλιο κάνοντας μια χαλαρή βόλτα ή άσκηση.

Στον πεζόδρομο αυτό συναντάμε επίσης την Arena dello Stretto, ένα αμφιθέατρο δίπλα στη θάλασσα, όπου βρίσκεται το άγαλμα της θεάς Αθηνάς, προστάτιδα της πόλης.

Ιδιαίτερη εντύπωση μου έκανε το έργο «Opera» του Edoardo Tresoldi, το οποίο αποτελείται από 46 ελληνικούς κίονες ύψους 8 μέτρων, φτιαγμένους από συρματόπλεγμα – φόρος τιμής στην ελληνική κουλτούρα της Καλαβρίας. Οι κίονες αυτοί επιτρέπουν τη θέα της θάλασσας να διαπερνά το έργο, αντί να τη εμποδίζει.

Στο Lungomare Italo Falcomatà, από αριστερά προς τα δεξιά: «Opera» του Tresoldi, θέα στον παραθαλάσσιο πεζόδρομο και την Arena dello Stretto.

Το όνομα «dello Stretto» ήδη μας δίνει μια ιδέα για την επόμενη στάση μας: τη Μεσσήνη. Το Στενό της Μεσσήνης χωρίζει Ιταλία και Σικελία και είναι τόσο κοντά που φαίνεται ότι απλώνεις το χέρι και τη φτάνεις. Το απόγευμα επιβιβαζόμαστε σε ταχύπλοο από τη Villa San Giovanni (περίπου 10 χλμ από τη Ρέτζιο) και φτάνουμε στο λιμάνι της Μεσσήνης.

Η πρώτη εντύπωση είναι οι μοντέρνες κατασκευές της δεκαετίας του ’60 και ’70, που φαίνεται πως καταλαμβάνουν την πόλη, χωρίς να αφήνουν πολλά από την αρχιτεκτονική παράδοση. Επίσης, δεν υπάρχει έντονο κέντρο με πεζόδρομους και καφέ, που να διευκολύνει τον επισκέπτη. Παρ’ όλα αυτά, εντυπωσιαστήκαμε από τον περίφημο Καθεδρικό Ναό της Μεσσήνης με τον μοναδικό καμπαναριό του. Κάναμε έναν μικρό περίπατο και αργά το απόγευμα επιστρέψαμε στο Ρήγιο.

Reggio, θα ξανάρθουμε σίγουρα!

Ακόμα έχουμε πολλά να δουμε στο Ρήγιο! Όμως μάθαμε αρκετά για το ελληνικό παρελθόν της πόλης και είμαστε έτοιμοι να εξερευνήσουμε κι 'αλλο την Ελληνική Καλαβρία. Γι-αυτό το λόγο το θα συνεχίσουμε το ταξίδι μας στα ελληνόφωνα χωριά Γκαλλιτσιανό, Μπόβα και Πεντεδάκτυλο.

Και εσείς; Έχετε συναντήσει την ελληνική κουλτούρα έξω από την Ελλάδα; Θα χαρώ να αφήστε τα σχόλιά σας! :)